La vida que anhela la ciudad para el Fraga

Agentes socioculturales de Vigo consideran que la recuperación del histórico edificio pasa por devolverle parte de su esencia vinculada al mundo de las artes escénicas y el cine

Vista exterior del Teatro Cine Fraga.

Vista exterior del Teatro Cine Fraga. / Pablo Hernández Gamarra

Carolina Sertal

Carolina Sertal

Recuerda la primera vez sus padres la llevaron al Cine Teatro Fraga “como un grande acontecemento”. Ante el reciente anuncio de que Xunta y Diputación de Pontevedra han pactado la compra del histórico edificio de la ciudad para convertirlo en un centro cultural “pionero”, la cineasta viguesa directora de As Neves, Sonia Méndez, ha reaccionado afirmando que sería “unha boa nova que se recupere como cinema e espazo cultural polivalente. Que teña unha programación cultural continuada e se converta en motor cultural da cidade sería marabilloso para Vigo”.

FARO ha contactado con agentes socioculturales vigueses para conocer qué “nueva vida” otorgarían al Fraga y, en líneas generales, todos sueñan con devolverle su esencia, con las artes escénicas y el cine como eje vertebrador. Al igual que Méndez, el profesor y activista cultural Manuel Bragado opina que “o Fraga foi un referente para toda a cidade e área metropolitana e a súa recuperación ten que converterse nun auténtico fito. Como conta con espazos diversos, pode ter diversos usos, pero concibilo como cine teatro é fundamental. Penso que os seus usos deberan estar relacionados coa cinematografía, debera ser un lugar onde se poida proxectar cine, e tamén dar cabida ás artes escénicas, cun aforo aforo superior ao do actual Teatro. Polas súas capacidades podería ser un espazo expositivo moi importante e para os arquivos fotográficos. Estamos ante unha oportunidade única e en Vigo temos o perigo de que determinadas instalacións se deixan arruinar; co Cine Fraga non podemos permitilo”.

Por su parte, el historiador José Luis Mateo señala que, a la hora de pensar una “nueva vida” para un edificio tan emblemático como el Fraga, “estaría ben un achegamento aos axentes culturais de base da cidade, porque na actualidade Vigo conta só con Sala Ártika ou o Teatro Ensalle, que son iniciativas privadas que funcionan moi ben, pero non hai outro espazo para este tipo de programación e estaría moi ben que houbese alí un grupo residente que puidera desenvolver na sala unha actividade, xa que no de Afundación, dende a súa privatización, apenas hai teatro en galego”. Asimismo, Mateo piensa que los bajos, que en su día ocupó Nova Olimpia, serían un espacio idóneo para albergar una sala expositiva e incluso para desarrollar residencias culturales. En este sentido, el historiador comenta que, “hoxe en día, a xente non conta con espazos expositivos e os que hai teñen custos que botan para atrás a moitos artistas”, añadiendo que “outra idea que estaría ben é musealizar a historia do cine en Vigo, que é moita, e mesmo hai coleccionistas privados procurando espazos na cidade”.

Profesionales de la música también celebran la noticia, y es que el Fraga guarda en su interior un bien muy preciado para este ámbito. El gerente de la Orquesta Clásica de Vigo, Manuel Martínez, explica que “en el teatro existía un órgano de 10 metros y medio, el más grande de Galicia, y habría que ver su estado, pero esto nos permitiría nuevos repertorios: de órgano y orquesta, órgano y cine... ¡permite soñar! Es una oportunidad muy interesante para la ciudad y, desde nuestro punto de vista, cuantos más espacios, mejor, porque permiten programar más conciertos y traer a más artistas, implica más oferta y todos salimos ganando, músicos y público. Es una muy buena noticia para la ciudad, que recupera también su patrimonio, un teatro que llevaba tanto tiempo cerrado, y supone pdoer volver a un sitio que nunca se debió cerrar".

O Fraga debería reconverterse nunha versión contemporánea do que foi, un centro onde dar espazo á efervescencia cultural da cidade que está orfa deste tipo de lugares

A nivel social, desde el recién nacido A Nubeira, que aglutina gran parte del movimiento sociocultural independiente de la ciudad, creen que “o Fraga debería reconverterse nunha versión contemporánea do que foi, un centro onde dar espazo á efervescencia cultural da cidade que está orfa deste tipo de lugares. Fóra, iso si, dos circuítos da cultura de masas. O Cine Fraga é o grande símbolo da desidia dos poderes económicos e políticos con influencia nesta cidade: ou se mercantiliza ou queda pechado”. En este nuevo colectivo vecinal y social de Vigo también añade que "un espazo de 7.000 metros cadrados cunha historia de vínculos culturais que vai camiño de cumprir un cuarto de século pechado no corazón de Vigo non pode ser outra cousa. A súa propia existencia é a proba clara do fracaso das políticas culturais e sociais desta cidade".

Asimismo, en cuanto a los usos reivindicados por esta nueva entidad viguesa, destacaron que "temos claro que a lóxica capitalista de Abanca, do Concello e da Xunta non vai andar ese camiño. Para eles e elas as manifestacións culturais e os espazos onde darlles acubillo son, en última instancia, un ben de mercado. Por iso nós estamos construíndo A Nubeira dende o asemblearismo, para poñer a esperanza sobre a mesa e dicir que outra forma de facer cidade é posible".

Desde la Asociación Cultural Barrio Alto do Casco Vello manifestaron que les gustaría que este emblemático espacio de la ciudad contara con el tejido asociativo y vecinal, haciendo referencia a que "poderiamos achegar a nosa formación e experiencia profesional, así como os nosos lazos coas familias do barrio e o seu tempo de lecer, para crear sinerxias colaborativas. Tamén de cara ao inverno, posto que o tempo non permite facer cousas á intemperie, estaría ben que acollera concertos para os máis pequenos, talleres, cine, un espazo expositivo, talleres de fotografía analóxica", entre otros.

En opinión del arquitecto José Luis Varela Alén, “antes de hablar de usos, conocer el estado del edificio es primordial. Será necesario efectuar una previa evaluación de su interior, si es necesaria su reforma y valorar la inversión. Una vez determinado, se debería elaborar un estudio de la demanda cultural”.

Suscríbete para seguir leyendo