Dona das artes, dona da música

Resulta apaixonante coñecer a vida, dedicada á música, da ponferradina Rosa Fernández García, catedrática no Instituto Arcebispo Xelmírez de Santiago de Compostela. De mociña estudou piano en Ponferrada e ía a León para facer os exames da carreira no Conservatorio Superior. Facía esas probas por libre coa supervisión da pianista Mari Carmen Mata quen, segundo recorda a propia Rosa, era recoñecida polo suceso que tiñan os estudantes que acudían ás probas, preparados por ela. Naqueles anos a nosa protagonista apreciaba moito a música de Mozart e Verdi ao tempo que xa ía construíndo asemade a gran fascinación da súa vida que é a música contemporánea. Ademais ela subliña a súa querencia por Richard Wagner.

Estudou a carreira en Oviedo onde se licenciou en Musicoloxía. Logo a investigación levouna a Barcelona onde fixo unha tese sobre o compositor de música contemporánea Joan Guinjoan. Despois de pasar pola capital catalá e por Madrid para facer investigacións, gañou unha praza de catedrática de instituto en Galicia. Daquela empezou o idilio de Rosa coa súa segunda terra.

Tras unha estadía en Lugo, puido trasladarse a Santiago –hai xa varios lustros– e dedicarse a puxar pola paixón das novas xeracións nos eidos da música clásica, en xeral, e a lírica en particular. Ela conta con honra como os seus alumnos viaxan aos teatros franceses e italianos en viaxes de fin de estudos para veren representacións de ópera e concertos.

As marabillosas sorpresas intelectuais con Rosa aparecen cando afonda na explicación da importancia dos compositores contemporáneos como Cristóbal Halffter ou Carmelo Bernaola, dos que asevera a necesidade de seren programados, de facer con eles musicoloxía na praxes para evitar os baleiros culturais e mais os esquecementos creativos. Salienta tamén a enorme aportación de Teresa Berganza na interpretación literal das partituras. E subliña a necesidade de protexer a música dos nosos días, o latexo dos nosos contemporáneos.

Escena galega

Nun intre da conversa cita o aforismo “a cidade farate libre”, pensando certamente na ágora onde xorden as dialécticas e onde se atopan os grandes centros culturais e musicais que evocan asemade os seus anos de estudo e visitas ás bibliotecas e arquivos de teatros. Dende La Scala de Milán até a Ópera Garnier en París, todo iso ten evidente presenza no seu discurso. Xa canto a escena galega, salienta a importancia internacional de Diego García, o director de orquestra nado en Escarabote e que traballa na actualidade nos mellores teatros do mundo. Salienta asemade o compositor Eduardo Soutullo quen ven de gañar o premio nacional de música no 2023.

Nunha das súas múltiples estadías alén das fronteiras galegas e españolas, Rosa foi titular da praza de música no Colexio Español de Andorra. Este dato é destacable pois o seu próximo proxecto está vencellado a esta institución dependente do Ministerio de Asuntos Exteriores e do Ministerio de Cultura que manteñen colexios españois en Londres, París, Roma, Andorra e Lisboa.

E Lisboa vai ser, xustamente, o seguinte proxecto de Rosa, pois vén de gañar a praza de profesora de música no Colexio Español Giner de los Ríos da capital portuguesa, o cal lle permitirá non soamente poñer en práctica o seu coñecemento de portugués, que é preceptivo para a posición. Tamén prepara xa colaboracións coa Fundacón Gulbenkian onde Joana Carneiro apoia arriscados proxectos musicais e de investigación. En fin, este e próximo outono impartirá no Teatro Real de Madrid un curso sobre Protagonistas de ópera, as compositoras e as directoras de escena.

Rosa Fernández é académica correspondente da Real Academia de Belas Artes de Barcelona onde entrou cun discurso sobre os compositores de música contemporánea. Desa experiencia como académica salienta sobre todo o poder ecuménico das artes e a axuda do protocolo institucional para a preservación e mellora do mundo das ideas e do universo da razón.

Suscríbete para seguir leyendo